Νομίζω πως όλοι μας θα συμφωνούσαμε με το κείμενο του Χόρχε Μπουκάι που δημοσιεύτηκε αρχικά στον πρόλογο της τρίτης επανέκδοσης του βιβλίου του "Γράμματα στην Κλαούντια" το 1989.
Είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα η εσωτερική υφή του νοήματος αυτού του κειμένου. Μοιάζει σα να αποφλοιώνεται το "θέλω" του πρώτου ημιστίχιου από το "χωρίς " του δεύτερου . Αυτό που μένει είναι η ουσία του "θέλω" που ζητά σεβασμό από όλους μας. Στις ανθρώπινες σχέσεις σχεδόν ταυτόχρονα μεταπηδούμε πότε στη μία και πότε στην άλλη ομάδα. Έτσι κια αλλιώς πάντως όπως λέει ο συγγραφέας "η ευτυχία δεν εξαρτάται από αυτά που πετυχαίνεις, αλλά από την εσωτερική ηρεμία που έχεις»
Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές
Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις
Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄ αποφασίζεις για μένα
Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις
Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε εμένα
Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις
Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι
Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα
Θέλω να με πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν
Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
Θέλω να ξέρεις ....πώς σήμερα μπορείς
να βασίζεσαι πάνω μου....
Χωρίς όρους."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου